Door Tim Janssen,
gepubliceerd op 6 februari 2024.
In onze eerste blogpost van 2024 staan we graag stil bij de balans tussen technologische vooruitgang en onze menselijke natuur. We leven in een tijd waarin technologie een steeds centralere rol neemt in onze (werk)levens. De mogelijkheden om internationaal te communiceren, data bij te houden en geavanceerde tools zoals ChatGPT te gebruiken hebben onze manier van werken en leven ingrijpend veranderd. Die vooruitgang is natuurlijk onweerlegbaar, maar beïnvloed méér dan enkel onze meetbare output.
Neem bijvoorbeeld de vergelijking tussen een online videocall en een fysieke meeting. Videocalls zijn efficiënt en tijdbesparend, staan ons toe om van huis uit te werken en samen te komen met mensen van over de hele wereld. Ook de nieuwste toevoeging aan onze toolbox, generatieve AI, staat ons plots toe om enorm aan tijd te winnen in de uitvoering van bepaalde afgelijnde taken. Zo kan je een snel getypte mail bijvoorbeeld snel mooi laten uitschrijven door ChatGPT. Tegelijkertijd verlies je in beide gevallen echter toch een beetje jouw eigen persoonlijke toets of een zekere diepgang en het persoonlijke aspect van een face-to-face gesprek. Vergelijk het met jezelf willen uitdrukken in een tweede taal. Ongeacht hoe vloeiend je bent, in een tweede taal mis je waarschijnlijk de nuances en diepte die je hebt in je moedertaal.
Gelijkaardige trends zijn relevant in het veld van klinisch onderzoek. Een CRA speelt bijvoorbeeld een cruciale rol in het leiden van klinische studies. Deze rol vereist een sterke relatie met artsen die betrokken zijn bij de studie, aangezien zij direct contact hebben met de patiënten en verantwoordelijk zijn voor de administratie rondom de studie. Echter, door de toenemende trend van het uitbesteden van CRA-rollen, beoordeeld op basis van KPI's en targets, dreigt de waardevolle menselijke bijdrage van de CRA te verdwijnen. Dit verlies aan menselijkheid in naam van efficiëntie en meetbare resultaten is wat ons betreft een subtiele, maar belangrijke, achteruitgang.
Bij SolCur geloven we dat de sleutel tot het bewaken van deze essentiële menselijke waarden ons eigen bewustzijn is. Hoewel onze maatschappij vaak de nadruk legt op prestaties, zowel in werk als privéleven, is het cruciaal om onszelf eraan te herinneren waarom we doen wat we doen en wat voor ons persoonlijk belangrijk is. Dat wordt collectief soms als idealistisch gezien, maar is volgens ons essentieel.
Om onze gedachtegang samen te vatten: we voorspellen als maatschappij vaak tijdens technologische vooruitgang een grote revolutie in hoe(veel) we in de toekomst gaan werken. Dat was zo bij het opkomen van het internet, en is nu zo bij de opkomst van AI. Wij geloven daarentegen dat wat écht telt niet verandert. Dat is de nood aan menselijke input, interactie en nuance.